Wednesday, March 12, 2008

Περιττό να σας πώ ότι ξεκινώ δεύτερη φορά να γράφω κάτω από τον ίδιο τίτλο, καθώς η πρώτη απέτυχε μετά από τυχαίο select all και delete το οποίο πραγματικά δεν ξέρω πως συνέβη.


Και πάνω που είχα γράψει μια αρθράρα για την μαύρη τη γκαντεμιά που με κυνηγάει τον τελευταίο καιρό, ήρθε η μοίρα να μου το επιβεβαιώσει. Πάω στοίχημα ότι κάπου σε αυτό τον άλλο κόσμο, υπάρχουν κάποιοι που με κοιτούν και έχουν λιώσει στα γέλια (Αν με βλέπετε αυτη τη στιγμή να ξέρετε ότι όταν έρθω εκεί θα σας το χρωστάω...).

Αυτό που έλεγα κατα βάση είναι ότι η ζωή μου αυτό τον καιρό πάει θεόστραβα, παρόλο που όλα τα free έντυπα γράφουν στο ζώδιο μου για επιτυχίες και χαρές (δίδυμος παρακαλώ...). Τέλεια τα επαγγελματικά σας (?), υπέροχα τα οικονομικά σας (??), επιτέλους φως στη συναισθηματική σας ζωή (?????????????????). Και εκεί αρχίζω να αναρωριέμαι αν γεννήθηκα σε λάθος ημερομηνία, η αν κάποιος με περνάει από τεστ αντοχής στην πίεση και στην ειρωνία. Αν ναι, πείτε του ότι έχασα. Είπαμε challenge ναι, θαρραλέος ναι, επιμονή ναι, αλλα αυτό παραπάει!

Ώρες ώρες νοιώθω σαν να παίζω σε video clip emo μπάντας τον τύπο που αράζει ξυπόλυτος στο πάτωμα και κλαίει τη μοίρα του. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω ένα σωρό γνώριμα πράγματα που μου θυμίζουν ότι όμορφο έχω ζήσει μέχρι τώρα, και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα ήταν ένα όνειρο και πως ποτέ δεν υπήρξαν αληθινά... Γιατί άραγε; Μήπως φοβάμαι να καταλάβω τι είχα και πως τα έχασα; Μήπως φοβάμαι πως δεν θα τα ξαναζήσω ποτέ; Μήπως και που τα ζούσα δεν ήταν τόσο αληθινά εν τέλει;

Και για να προλάβω το κακό πριν αρχίζουν να περνάνε από το μυαλό μου περίεργες σκέψεις (τύπου να περάσω μια πέτρα στο λαιμό μου και να βουτήξω στη θάλασσα, να ανέβω στο empire state building και να βουτήξω στο κενό κλπ κλπ), λέω να πώ ένα μεγάλο "Βρε άντε γα******ε" και να γυρίσω θρασύτατα την πλάτη μου στη μιζέρια, μιας και δεν μου πολυαρέσει να κλαίγομαι ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.

Adios λοιπόν, ηλίθια πράγματα που βασανίζετε τον εγκέφαλο μου και καταλαμβάνετε ένα κομμάτι του. Το θέλω πίσω γιατί έχω μεγάλα πράγματα να κάνω μπροστά μου. Και αν ποτέ σας ξαναπετύχω θα είμαι έτοιμος να σας μοστράρω το μεσαίο μου δάχτυλο :-)

Αυτά για σήμερα, την επόμενη φορά θα πούμε κάτι ευχάριστο...

0 Comments:

Post a Comment