Sunday, March 9, 2008

Whatever!

Ξέρω ξέρω...

Πόσο στάνταρ είναι πλέον να είσαι blogger ε; Και πόσο στανταρ μάλιστα, να είσαι από τους τύπους που γράφουν άκυρα σοφιστικέ πράγματα και νομίζουν πως κάτι ξέρουν. Αυτούς τους τύπους που δέχονται ερεθίσματα από ότι να ναι, και νομίζοντας πως κατάλαβαν τι παίζει, διαμορφώνουν και μια άποψη και την συντάσουν σε ένα πολύ καλοφτιαγμένο αρθράκι με λέξεις που δεν πολυβγάζουν νόημα και μετά το έχουν και καμάρι.

Αποφάσισα να γίνω και εγώ ένας από αυτούς τελικά. Και γιατί όχι; Άμα το κάνουν τόσοι πολλοί κάτι θα ξέρουν. Και ποιός είμαι εγώ δηλαδή, που θα το παίξω έξυπνος και εναλλακτικός; Όχι κυρίες και κύριοι! Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά θα πάω και εγώ με τη μάζα. Ούτως η άλλως όλοι μάζες ακολουθούμε, άλλοι μεγαλύτερες, άλλοι μικρότερες. Θα ακολουθήσω και εγώ τη μάζα των άκυρων bloggers.

Και για να σας αποδείξω πως έχω όχι μόνο τη διάθεση αλλά και το ταλέντο να το κάνω, ιδού και η δική μου ακυροσύνη:

"Τσίκα τσίκα μπούμ ολέ ολέ μου φαίνονται όλα τις τελευταίες ημέρες. Δεν ξέρω γιατί, ίσως είναι τα φρεσκοπλυμένα ρούχα που κρέμονται στο μπαλκόνι μου κάτω από τον γκρίζο ουρανό υπομένοντας τις κουτσουλιές των αδικοχαμένων στην Αθήνα περιστεριών, ίσως είναι ο κόρεσμός από το αποκριάτικο overdose που μου έχουν προκαλέσει τα 21 χρόνια που ντύνομαι "ότι βρω στην ντουλάπα μου", ίσως είναι και η εξάντληση από λουκάνικα που αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω την τελευταία εβδομάδα στο καλύτερο hot dog του Ψυρρή.

Και μέσα σε αυτό το χάος της αναζήτησης για το βαθύτερο αίτιο των ανώμαλων σκέψεων μου, εντοπίζω και ζητήματα συναισθηματικής φύσεως, τα οποία συνδέονται και με την εξάντληση των λουκάνικων φυσικά, αλλά κατα βάση με τις εξελίξεις στην ερωτική μου ζωή τον τελευταίο καιρό. Ποιά ερωτική ζωή δηλαδή, που πλέον τη ζώ στο www.vrite-mia-agapi-sta-metra-sas.com. Αλλά ψάχνω ψάχνω και όλο μου βγάζει error. Δεν υπάρχουν καταχωρημένα ψυχανώμαλα προφίλ μου λέει. Έτσι επιστρέφω και εγώ στην physical αναζήτηση. Και εκεί όμως αντιμετωπίζω dead end. Κάτι χαμογελάει, αλλά μάλλον όπως το κόβω είναι ο Joker. Και αν είμαι ερωτευμένος δηλαδή με ταξιδιάρικο πουλί που να το βρώ και που να του το πώ; Ποτέ δεν θα το βρω όπως βλέπω τα πράγματα...

Όπως και να έχει, επειδή το παραλήρημα τελικά τραβάει λέω να επιστρέψω στη σκοτεινή ζωή μου, σε αυτό το απόμερο σοκάκι της μοναξιάς, και ελπίζω κάποτε να μπορέσω να αγγίξω το φεγγάρι που κάθε βράδυ χαζεύω ανάμεσα από τα σχοινιά της παλιάς σκουριασμένης απλώστρας. Της απλώστρας που στέκεται εμπόδιο, ανάμεσα σε μένα και στα όνειρα μου. Ακυροσύνη σ'αγαπώ, με έκανες αυτό που είμαι σήμερα..."

Είδατε; Για πρώτη φορά, πιστεύω πως είναι καλή προσπάθεια :-)

2 Comments:

  1. Anonymous said...
    emena pantos m aresei poli :-P
    Olguita :-)
    Anonymous said...
    oh yes dear it is a very good efford indeed... :) love ya! Mary Kous

Post a Comment